خواب و بیدار

شمع با گل چه تناسب دارد

که مرا با تو تناسب باشد؟

چه کسی دیده که در شیر برنج

عوض شیر و شکر٬ رب باشد؟

خواب و بیدار...

عادت کرده‌ایم
هر دو٬ عادت کرده‌ایم
من به گوشهایت که شنیدن وزوزها را معتاد است
و تو؛

به رفتن‌های من که هر جایی بودن گوشهایت را٬

گام به گام اعتراض می‌کند!

خواب و بیدار...

سگ٬ گر چه خوراکش استخوان است
هنگام وفا٬ چه سخت جان است
کافیست که از تو نان بگیرد
کوشد که برای تو بمیرد
کی با تو که در وفا بکوشد
با غیر تو در خفا بجوشد؟

خواب و بیدار...

آدینه است و من در خیال خویش
با خاطرات پیله‌ای‌ام
پرسه می‌زنم!
آدینه‌ها بدون آنکه بخواهم همیشه من٬
با غم

سکوت

و تنهایی خودم٬
- حتی میان دور و بری‌های خنده دار-
تا لحظه‌ای که به بستر کنم سقوط
هم رنگ و بو که نه٬ که هم آمیزه می‌شوم!

خواب و بیدار...

بچه که بودم٬ بارها و بارها دیده بودم خواهر بزرگم با نوک تیغ قالیبافی٬ روی دیوار کاهگلی اتاقمان٬ خطهایی موازی٬ درست شبیه ریل قطار حک می‌کرد و بعد از ابتدا با انگشت گذاری بر  روی هر کدام٬ یکی را خیر و د خواب و بیدار...ادامه مطلب

چقدر احساس کوچکی می‌کنم٬ خبری بد را دریافت کردم٬ به هم ریختم٬ تصمیم گرفتم بیایم اینجا و حالم را توصیف کنم تا شاید کمی حالم بهتر شود٬ به محض اینکه وارد صفحه‌ام شدم گوشی زنگ خورد و خبری دقیقا مخالف خبر قبلی دریافت کردم و حالم بهتر شد!

چقدر بد است با خبری بدحال و با خبری خوشحال می‌شوم!

خواب و بیدار...

«از خواب که برخیزم٬ اول تو به یاد آیی»

 

تنها تو در این دنیا٬ شایان تماشایی!

خواب و بیدار...

حالا که خبر مرگش منتشر شده است همه به تکاپو افتاده‌اند٬ هر کدام به نوعی می‌خواهند با شرکت در مراسم سوگواری‌اش کمی از باری که بر دوششان تا ابد سنگینی می‌کند را بکاهند بی اینکه فکر کنند نوشداروی بعد از مرگ سهراب نه تنها هیچ تأثیری ندارد بلکه درد نزدیکان به فنا رفته را دو چندان می‌کند!

کاش پولهایی که فردا در جهت اهدای تاج گل و ... هزینه می‌شود جهت عمل جراحی در اختیارش گذاشته بودند!

خواب و بیدار...

سوگیانه بر تنم پوشاند دست روزگار

 

 

بیش ازین هم نیست از این چرخ چرخان انتظار

سرو بستان سرنگون گر شد تبر را باک نیست

تا ابد زین ماوقع ٱلاله ماند داغدار

ما چو آهوهای وحشی فارغ از هم می‌چریم

گرگ هم آسوده خاطر هست مشغول شکار

ای که اینک اشک ریزان جامه از هم می‌دری

کاش او را می‌گرفتی وقت بودن در کنار

آن تمول‌ها که بار از دوش یاران برنداشت

بار سنگینی‌است خود انگار بر پشت حمار

 

خواب و بیدار...

بر آن سرم که سرم را به پات بگذارم

به این امید٬ چه شبها که خواب و بیدارم

پریده رنگ رخم بسکه از نخوابیدن

گمان کنند خلایق٬ همیشه بیمارم!

خواب و بیدار...